நீயும் நானும்

ஒரு தேநீர்க் குவளையை
நீ கொண்டுவரும் பக்குவம் கண்டு
பெருவியப்பும் பேரானந்தமும் கொள்கிறது
இந்த வையகம்
நான் பருகுகிறேன்
எனது மொத்த வாழ்வும்
இப் பிரபஞ்ச முழுமையின் சாரமுமே
அதுவேதான் என்றுணர்ந்துவிட்டவனாய்

நிறைவெறுமையும் அலுங்காத
அதீத கவனத்துடன் அவ்வெற்றுக் குவளையை
நீ எடுத்துக்கொண்டு செல்லும் பாங்கு கண்டு
அரிதான அவ்வெறுமைதான் காதல் என்பதைக் கண்டு
நீ தான் அக் குவளையில்
மீண்டும் மீண்டும் பெய்யப்படும் என் நிறைவு
என்பதையும் கண்டு
நான் வெறுமையாகி நிற்கிறேன்

நான் உன் மடியிலிருக்கையில்
ஒரு கவலையுமில்லை எனக்கு
நீ என் மடியிலிருக்கையிலோ
என் நெஞ்சு வெடித்துவிடும் போன்ற
என் கவலைகளின் பாரத்தை என்னென்பேன்!