நாலுபேர் அறியப்பெறுவதில்
சந்தோஷம் கொள்வதற்குப் பெயர்தான்
புகழ் என்பதா?
இவ்வுலகத் துயர்களினதும்
தீமைகளினதும் ஊற்றே
இங்கிருந்தல்லவா தொடங்குகிறது
சிக்கல்களையே நெய்துகொண்டிருக்கும்
மனிதர்களைப் பார்த்து கேட்கிறான்
தன் தனிமையையும் துயர்களையும்
கடக்க தெரிந்தவன்
நிறைமகிழ்வின் ஊற்றை அடைந்தவன்
ஊற்றும் ஊற்றுமுகமுமானவன்
யாம்பெற்ற புனிதமுழுமையின் பேரின்பத்தைப்
பாருக்கெல்லாம் வழங்கிவிடப் பார்ப்பவன்!
எனக்கு என்ன குறை
என் தனிமையின் பாதையில்
உன்னை நான் மறந்து விடாதபடி
யாராவது ஒரு நபர் வந்துவிடுகிறார்
உன்னைப்போன்ற உருவில்!
உன்னை நான் நினைக்காத
பெருநிலையிலோ
உன்னுள்ளே நானும்
என்னுள்ளே நீயுமாய்
உயிரின் பேரொளிப்
பெருவெளியிலல்லவா
வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறோம் நாம்!
உங்கள் சின்னஞ் சிறிய வயதிலாவது
பார்த்து அனுபவித்திருக்கிறீர்களா,
பருந்து ஒன்று
கோழிக் குஞ்சொன்றை
அடித்துச் சென்ற காட்சியை?
முழுக் கவிதையைப் படிக்க இங்கே சொடுக்கவும்
அழுக்குக் கந்தல் குழந்தை ஒன்று
நடைபாதையில் விழுந்து கிடந்த
குச்சிமிட்டாய் ஒன்றை எடுத்து
மண்ணைத் துடைத்துவிட்டு
சப்பத் தொடங்கியாயிற்று
ஆகா, என்ன சுவை! என்று
சுவையில் கிறங்கின அதன் விழிகள்!
அவன் தன் சிந்தனையில் ஆழ்ந்து போனான்
ரொம்ப சல்லிசான ஆரஞ்சுமிட்டாய்தான்
ஏழைகளுக்கானதாயிருந்தது
செல்வந்தர்களுக்கேயானதாய் ஏழைகளுக்கு
எட்டாததாயிருந்தது சாக்லேட்.
பின்னர் சாக்லேட்டும்
எட்டும்படியானபோது
மேலும் எட்டாததாயின
இன்னும் இன்னும் என பல இனிப்புகள்
ஆனால் எக்காலத்திலும் எவ்விடத்திலும்
குழந்தைகள் நாவில்
அம்ருதமாகத் தித்தித்தது எந்த இனிப்பும்!
வறுமை நம்மைத் தீண்டாமலிருக்க
இரண்டு காரியங்கள்
நாம் செய்தாக வேண்டியுள்ளது
அவற்றுள் முதன்மையானதைத்தானே
நாம் முதன்மையானது என்று சொல்லமுடியும்
பிறிதொன்றை நாம் கண்டுகொள்ளத்தான்
வேண்டுமென்றாலும்..?
முதன்மையாக நாம் குழந்தைகளாவதுவரை
கடவுளின் ராஜ்யத்தை அடைய முடியாது என்று
சொல்லி இருக்கவில்லையா, இயேசு
ஒரு சொற்றொடரில்
உலகின் அனைத்துப் பிரச்சினைகளுக்குமான
ஒரே தீர்வாக!
பையுடன் வருகிறார் விருந்தாளி
கொஞ்ச நாள் தங்கப் போகிறார்
என்பதில்தான் நாய்க்குட்டி சிம்பாவுக்கு எத்துணை களி!
விருந்தாளி என்பவர் கடவுள் அல்லவா?
பையுடன் வீட்டைவிட்டு
விடைபெறுகிறார் விருந்தாளி
ஒரு வெறுமையை உண்டாக்கி விட்டுப்
போகிறார் அதுதான் கடவுள் என்பது போல்!
எப்படி கண்டு கொள்கிறது சிம்பா அதையும்தான்!
தளராச் சுறுசுறுப்புடன்
உரக்கக் கத்தும் போதும் சரி,
உரக்க உரக்க ஓடும்போதும்
தாவும்போதும் ஏறும்போதும்
இறங்கும்போதும் குதிக்கும்போதும் சரி
உன்னை மறக்காமல்
சுட்டு விரல் போன்றோ
வால் தூக்கிக் கொள்கிறது
இந்த அணில்?
நீ எங்கே இருக்கிறாய்?
அண்ணாந்து பார்க்கும்படியாய்
வானத்தில்?
எல்லா இடங்களிலும் தேடும்படி
ஒவ்வொரு பொருளிலும்?
உயிரே,
உன்னைப் புரிந்து கொண்ட
ஒரு ஜீவன்
இந்த அணில்பிள்ளைகள்போல்
யாருண்டு?
மேல்வானத்
திரை நடுவேயும்
மரங்களிடையேயும் வந்து
பூத்தது காண்
ஒரு மாலை வெயில்ப் பெருமலர்
காதல் கொண்டு அதனைக்
கொய்ய நெருங்கிக் கொண்டிருந்தது
அந்தி என்னும் ஒரு செம்பொன் மலர்
அதைத் தொடர்ந்து
விண்மீன் புள்ளிகளுடன்
ஒரு காரிருள் மலர்
அதைத் தொடர்ந்து
கொய்த மலர்கள் கோடியுடன் வந்து
கவிழும் ஒரு பூக்குடலையாய்
ஒரு காலை மலர்
அதைத் தொடர்ந்து
பசுமரக் கிளை இலைகளெல்லாம்
விண்மீன்களாக்கி விளையாடும்
நண்பகல் என்னும் ஒரு பேரொளி மலர்
ஒரு மரமும் கூட தன்னைக்
கடவுள் என்றுதானோ சொல்கிறது?
இல்லை, இல்லை.
ஓராயிரம் பூக்களுடன் வசந்தராணியாய்
ஒற்றை மலர் போல ஒரு கோலம்!
ஓராயிரம் பூக்களையும் உதிர்த்துவிட்டு
அத்தனை நாட்டியர்களையும் சவாலுக்கழைக்கும்
ஒளிநர்த்தன அபிநயக் கிளைகளுடன் ஒரு கோலம்!
ஓராயிரம் இலைகள் தனித்தும் கூடியும்
காற்று வெளியில் பொங்கிச் சிறகடித்துக் கொண்டிருக்கும்
போது ஒரு கோலம்!
தனது வாழ்வையே போதனையாயும்
போதனையையே வாழ்வாயும்
தன்னையே அதுவாகவும்
அதனையே தானாகவும்
பெயர் கொண்டும் உருகொண்டும்
சொல்லாகவும் விக்கிரமாகவும் நிற்கும் ஒரு கோலம்!
ஆனால் எந்த கடவுளாலும் விக்கிரகங்களாலும்
ஆவதில்லை
ஒருவன் தன்னைத்தானே உணராத வரை
என்று ஒரு கோலம்!
© Blogger templates The Professional Template by Ourblogtemplates.com 2008
Back to TOP
