ஒரு கனியைக் கொடுக்க….
ஒரு கனியைக் கொடுக்கத்
தெரிந்து கொண்ட மரம்
அதே கனிகளைத்தான்
எப்போதும் கொடுக்கின்றது.
Poet Devadevan
ஒரு கனியைக் கொடுக்கத்
தெரிந்து கொண்ட மரம்
அதே கனிகளைத்தான்
எப்போதும் கொடுக்கின்றது.
எனக்கு உன்னைப் பற்றியும்
உனக்கு என்னைப் பற்றியும்
தெரிந்தவைகளால்தானே
படைக்கப்பட்டிருக்கிறது
இந்த உலகம்?
நாம் நம்மைப் பற்றி
அறிந்து கொள்வதிலல்லவா
நான் இருக்கிறேன் என்கிறது
விடுதலை?
எந்த ஒரு தேடலுமின்றி
சுற்றித் திரிகிறது சும்மா
ஒரு சின்னஞ் சிறு
வண்ணத்துப்பூச்சி
தான் அடைய வேண்டிய
பெருங்களத்தை
அடைந்து விட்ட பான்மையினால்!
அசையும் நீர்ப்பரப்பில்
குதித்துக்
கும்மாளமிட்டுக் கொண்டிருந்தது
ஒரு விளக்கொளி!
இந்தக் கொடுப்பினை இல்லாத விளக்குகள்
களி, துக்கம் கடந்த பேரறிஞர்களாய்
தங்கள் பணியே தாங்களாய்!
போகிற போக்கில்தான்
ஏரியினை வருடிச் செல்கிறது காற்று.
ஏதோ ஒன்றுதான்
கணமும் விடாது அதனைப்
பற்றிக் கொண்டு கிடக்கிறது.
அவன் தன் அமெரிக்க நண்பர்களுக்கு
ஆர்வத்துடன் பிதற்றும் கவிதை இது:
எல்லாம் எத்துனை சுலபமாகவும்
வேடிக்கையாவும் விளையாட்டாகவும்
இருக்கின்றன!
ஆறுக்கு ஆறு அடியுள்ள இரட்டைக் கட்டிலில்
குறுக்கே ஒரு திரை.
பத்தடி தூரத்தில்
எதிர் எதிரே உரையாடிக் கொண்டிருக்கும்
இரண்டு சன்னல்களையும் பற்றி
இணைத்தபடி நீண்ட கொடிக்கம்பியில்
நன்றாய்த் தொங்கும் அது.
இந்தப் பக்கம்,
அவன் வாசிப்புக்கும், கவிதையாக்கலுக்குமான
மின்விளக்கின் பேரொளி
அந்த பக்கம்,
அவன் துணைவியார் நல்லுறக்கத்துக்குகந்த
நயமான இருள்.
உறக்கமற்ற இரவில் அவன் துணைவியார்
உடல் அலுங்காமல் திரைவிலக்கி
எட்டிப் பார்த்துக் கொள்கிறார்…
1
பூமியெங்கும் படர்ந்திருந்த
பேருடல் உயிரொன்றை
பூமியிலிருந்தே அழித்து விட்டவள் நீ
முழுக் கவிதையைப் படிக்க இங்கே சொடுக்கவும்
கவிதை என்பது
(வாழ்வு என்பதும்)
ஒரு பெரும் களியா?
பெரும் துயரா?
பேரின்மையா?
எதுவானாலும்
பெருங்களியை மய்யமிட்டுத்தானே
சுற்றி சுற்றி கும்மியடிக்கின்றனர்?
இன்மையிலிருந்து வரும் இசையும்
இருப்பிலிருந்து வரும் இசையும்
பெருங்துயரிலிருந்து வரும் இசையும்
தொட்டுத் தொட்டு
இன்பத்தையும் கொண்டாட்டத்தையும்தானே
எழுப்புகின்றனர்?
கவிதையின் இயல்பு
பெருங்களிதான் என்பதை
நாம் கற்றுக் கொண்டுதானே இருக்கிறோம்?
பரிசுப் பொட்டலம்
பிரிக்கப்படுவதுபோல்
பொழுது உதயமாகிறது
என் ஆவல்
உன் மீதா
இப்பொருள் மீதா
எங்கு படர்வதெனத்
திகைக்கிறது.
தேனீர் நிறையுமளவு இடம் கொடுத்தபடி
வெளியேறி வந்து கொண்டிருந்தது
தேனீர்க் குவளையிலிருந்த வானம்
விளிம்பின்கீழ் சற்று இடம் விட்ட இடத்திலேயே
புது மகிழ்வின் புத்துணர்வோடு
அமர்ந்து கொண்டது
அவன் பருகச் சாய்த்தபோதெல்லாம்
ஒவ்வொரு மிடறு தேனீருடனும்
அந்தக் குட்டி வானமும்
பெரிய வானமும். . .
இருந்த இடத்தில்
இருந்தபடியே
இயங்கிக் கொண்டிருக்கும்
இந்தக் கட்டடங்கள் மரங்கள் சாலைகள்
இன்னும் என்னென்ன பொருட்கள் எல்லாம் . . .
எத்துணை அழகாக அமைதியாக
உறுதியாக வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றன
மனிதனை அலைக்கழிக்கும்
மனம் என்பதே
அவர்களிடம் இல்லாததால்!
© Blogger templates The Professional Template by Ourblogtemplates.com 2008
Back to TOP