நாடகக் கொட்டகை

எல்லா வேஷங்களுமே
எனக்குப் பொருந்தாமலே
கழிந்துகொண்டிருக்கிறது
ஒப்பனை அறைக்குள் உட்கார்ந்து அழுகிறேன்
பலபலவென்று கைதட்டல்…
என் கழிவிரக்கமும், ஒரு நடிப்பென அறிந்தவேளை
நடிப்புக் கோலத்தில் நடிப்பைத் துறந்தவனானேன்
ஆனால், விடுவார்களா என்னை
என் சக நடிகர்கள், ரசிகர்கள்?
பார்வையாளர்களிடமிருந்து ஒரே கூச்சல்!
ப்ராம்டர் பல்லைக் கடித்தபடி
வசனம் எடுத்துக் கொடுக்கிறார்

நான் சுதாரித்து என் திறமைகளை அணிந்துகொண்டு
பொய்ப்பல் கண்ணடிக்கச் சிரித்து
ஒப்பனை முலைகளை அசைத்தும்
அடிக்கடி கள்ளப்பார்வை நீட்டியும்
எவ்வளவு அசிங்கமாகவெலாம் ஆரம்பித்தாகிவிட்டது!

இக் கேவல வாழ்வுக்கிடையிலும்
கைதட்டலுக்காய் ஆசைக்கண் நீட்டியபோது-

பார்வையாளரே இல்லாத கொட்டகை!
யாரோ ஏளனமாய்ச் சிரிக்கும்
சிரிப்புமட்டும் கேட்கிறது