நானல்ல

குறுக்கிடும் பாதைவழி வந்து
என் முன் நடந்தாள் அவள்

சமூக பயத்துக்கு ஆட்பட்டு
நான் என் நடையைச் சுருக்காததால்
நான் அவளைப் பின் துரத்துவதாய்
காட்சியளித்திருக்கிறது அது

எங்களைக் கண்காணித்தவாறு
எங்களை ஒட்டி
உடன் வந்து கொண்டிருந்தது வேலி

வேறு யாருமற்று
அனாதையான அந்த இடத்தில்
முந்தானை பிடித்து இழுக்கப்பட்டு
இரத்தம் அதிரத் திரும்பினாள் அவள்
நானும் நின்றேன் சில வினாடிகள்
குற்றக் கூண்டுக் கைதியென

நானல்ல குற்றவாளி,
வேலியே
தனக்கு எதிர்சாட்சி