வாள்வித்தை

வாள் வித்தையின் முதற்கட்டம்
அணையாத கொதி உலையையும்
சம்மட்டியையும்
வியர்வை ஆற்றையும் கொண்டு,

தன் அருமை உணரா
ஆருயிர் ஜடத்தின்மீது கொண்ட
சீற்றம் போலும் ஆற்றலுடன்
அடித்து அடித்து
தீட்டித் தீட்டி

பார்வையே
பார்ப்பவர் குருதியைத் தீண்டிவிடும்
கதுமைக்காய்
கூர் பேணிக் கொண்டேயிருத்தல்.

வாள் வித்தையின் உச்சகட்டம்
கையிலெடுத்த வாளைச்
சுழற்றாமலே வெற்றி காணல்.
(வில்வித்தையின் உச்சகட்டம் வில்லைக் கையிலெடுக்காமலே குறியை வீழ்த்திவிடல் என்னும் ஜென் மொழியின் மறு ஆக்கமே இக் கவிதை.)