ஒரு சிறு தவறு

வைகறை ஜன்னல் வெளியே
பீதியால் நடுங்கும் ஒளியையும்
ஓர் அதிநுட்ப உபகரணமாய்
அதிசயமானதோர் இசைக் கருவியாய்
சன்னமான காற்றையும்
தனக்குள் அனுமதித்தபடி நின்றது ஒரு மரம்

தங்கள் விலங்குக் குணத்தின்
எதிர்வினைகளைத் தொடங்கிவிட்டன
உயிரினங்கள்
அவற்றின் தந்திர வழிகளின்
முடிவற்ற திறன்களின் உச்சமாய்
முடிவற்ற சிக்கல்களுடன்
வளர்ந்த மனிதன் ஒருவன்
என் சந்தேகக் கண்முன் நின்கிறான்

ஆயிரங்கோடை வசந்தங்களாக
அக்காப் பறவை அழுகிறது
சாந்தி எனும் நிறைவேற்றம்
ஒரு நாளும் இல்லை எனும்
துயர எண்ணம்
அந்த நிறைவேற்றத்தை ஒத்திப் போடுகிறது
பாதாள உலகிலிருந்து
பூமியின் விளிம்புவரை
தன் யாழிசைத்துப் பாடியபடி
திரும்பிப் பாராமல் செல்வதினின்றும்
தவறித் தன் காதலியைத் தவறவிட்ட
*ஆர்பியஸ் அவலம்
எரிகிறது எங்கும்