என் உணர்ச்சிகளுக்கு இயைப

என் உணர்ச்சிகளுக்கு இயைப ஒலிக்கும்
என் பேச்சிலும் சொற்களிலும்
கர்வம் கொண்டிருந்தேன் நான்
காடுகளிலும் மலைகளிலும்
சளைக்காமல் ஏறி இறங்கும்
கால்களின் வலிமையில்
மிக்க சந்தோஷம் அடைந்திருந்தேன்
என் முரட்டுக் கைகளின் வழி
ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளின்
மனித உழைப்பை எண்ணிப்
பெருமிதம் அடைந்திருந்தேன்
அவ்வளவும் எரிந்து சாம்பலாகின
எவருமறியாமல் இரகசியமாய்
என்னைத் தாக்கிய ஒரு ’நோயா’ல்

எனது கைகளில் கால்களில்
என் சொற்களில்
சுகமாய்ப் படுத்துறங்குவதை விட்ட கவிதை
துள்ளி எழுந்தது புதியதொரு கண்டுபிடிப்பைக்
கண்டதுபோல்