வீதி

விடிந்தும் விடியாப் பொழுதொன்றில்
தெரியாமல் ஓர் அக்ரஹாரத் தெரு வழியாய்
நுழைந்து நடந்துவிட்டேன்

வெறுப்பும் அருவருப்பும் பகைக்கோபமுமாய்
துயரமும் பதற்றமும் பாசாங்குகளுமாய்க்
கொதித்த முகங்கள் கண்டு துணுக்குற்றேன்
என் தவறுக்கு நொந்து உறுதியெடுத்தேன்

ஆனால் அதில் பயனில்லை
இன்று தவிர்க்க முடியாததாகிவிட்டது அவ்வீதி
மேலும் எல்லா வீதிகளிலும்
அதற்கிணையானதும் அது தொடர்பானதுமான
கொந்தளிப்பை உணர்ந்தேன்

தோணித் துடுப்போ?
பெரு மழையோ?
கம்பீர நீள நெடுங்கழிப் பெருக்குமாறோ?
குனிந்து கூர்ந்து கறைகள் துடைக்கும்
துடைப்பானோ?
தூரிகையோ?
வாளோ?
என்றெலாம்
சித்தரிக்கச் சித்தரிக்கத்
தீராத உன்னைக்
காதல் மிகு உறுதியுடன் கைப்பிடித்தேன்