நேரம் வந்துவிட்டது

நேரம் வந்துவிட்டது நம்ம சாருக்கு
இந்த நட்டநடு வேளையில்
வெயிலோடு வெயிலாய்
வீடு போய்த் திரும்புவதற்கின்றிக்
கொண்டுவந்த உணவை முடித்துத்
தன் வகுப்பறைப் பெஞ்சிலேயே
சற்றுத் தலைசாய்ப்பதற்கு
நேரம் வந்துவிட்டது

சாய்ந்த அவர் தலைக்குள்ளே
ஓசையின்றி நிகழுது ஒரு பெரும்பள்ளம்;
இப்புவிக் கோளத்தையே ஈர்த்து
விழுங்கக் கனலுமோர் பெரும்பசி வாய்.
நேரம் வந்துவிட்டது நம்ம சாருக்கு
அந்த நேரம் வந்துவிட்டது

குழிக்குள் விழுந்ததோர் கோலிக் குண்டாய்
முழிக்குது உலகம் – அதன்
மேலொரு மேடையிலே –
பாடம் முடித்த வகுப்பறை ஒன்றில்
ஆடும் குழந்தைகள்

விழித்து எழுந்தவர் கெஞ்சியும் கடிந்தும்
வெளியே போய்த்தான் விளையாடலாகாதா என
அந்த உறக்கம் வேண்டி
அவர்களிடம் யாசிக்கும் அந்த நேரம் வந்துவிட்டது