”க்வாக்!”
தூக்கிய குண்டியும்
மலப்பிசுக்கின் உராய்வை
அருவருத்தது போன்ற நடையுமாய்
நீர்நிலை நோக்கி
நடந்து செல்லும் வாத்தே,
நீரைத் தரித்துக்கொண்டதும்
பொடுக்கென்று
தீணடப்பட்டுவிட்டவனேபோல்
உடல் சிலிர்த்துக்கொள்கிறாய்
திடீரென வாழ்வின்
பெருபேறுணர்ந்த வேகம்,
விசேஷமான பாதங்கள்
தன்னிறைவு பெற்ற பரவசம்-
படபடக்க நீந்துகிறாய்
விழித்துக்கொண்டவன்போல்
பீடு ஒளிரும் குருதி அதிர
விண்ணிலிருந்து வந்ததன் அடையாளம்
தன்னில் கண்டு
சிறகு தட்டிக் கொள்கிறாய்
கண்ணிறைந்த வெளியில்
கண்டுவிட்டதையோ
அப்படி ஒலிக்கிறாய்
அந்த மவுனத்தில்?
