புத்த சிலுவைகள்

அந்தப் பேரன்பையும் பெருவிரிவையும் கண்டோ
இத்தனை பெரிய விதானத்தைக்
கட்டி எழுப்பியிருக்கிறான் மனிதன்?

பின்னும்
தேவாலய வளாகத்துள்ளே
எதற்கோ
ஒரு கல்லறைத் தோட்டம்?

ஆயிரம் முளைகள் போலும்
எழுந்து நிற்கும்
கல்லறைகள் ஒவ்வொன்றும்
நம் நினைவுகளை எள்ளி நகைத்தபடி
தன்னுள் ஏதுமிலா வெறுமையினைப்
புத்த சிலுவையுடன்
உரத்து ஒலித்துக் கொண்டிருப்பதையா
குடைபிடித்து இசைக்கின்றன
இந்தப் பெருமரங்கள்?

காலமும் ஒளியுடன் கொஞ்சி
உறவாடிக் கொண்டிருப்பதிலேயே மகிழும்
இந்தப் பெருமரங்கள்
காலைப் பொழுதின் திவ்யத்தைக்
காலம் முழுவதுமாகக் காக்கத் துடிப்பதென்ன?

பத்த சிலுவைக் கல்லறை ஒன்றின்மேல்
வியந்து நிற்கும் ஒரு மோன வணக்கம்.
சிறகு குவித்துக் காலூன்றி
குனித்த புருவமும் பனித்த பார்வையுமாய்ச்
சிலையாகி நிற்கும் ஒரு தேவதை!