பொழுது புலர்ந்ததும்

பொழுது புலர்ந்ததும்
முற்ற முதற் செயலாய்
வீடு நீங்கி
வெளிவாசற் கதவு திறந்து
அவன் தன் நாயுடன் ஒன்றி
நடக்கத் தொடங்கியதைத்தான்-
எத்தனை பேரளவான அக்கறையுடன்
உய்த்து ஒலிகளடங்கிக்
கூர்ந்து கவனித்துக் கொண்டிருந்தது
வானமும் பூமியுமான இப்பேருலகம்!

தன்னைத் தானே
சில சுற்றுக்கள்
சுற்றி முடித்து
புட்டம் குனித்து
முக்கி முக்கி இரண்டொரு மலத்துண்டுகள்
விட்ட பின்
விழியீரம் கதற
நான்கு கால்களாலும்
பரட் பரட்டென்று தரையைப்
பிறாண்டி முடித்து ஓயும்
நின் செயல்
பொருளற்றுப் போன பழக்கமா?
அன்றி,
நீ ஓயாது அறைந்து கூறும் சில வரிகளா?