கைதியை

...இரகசியமாய்த் தப்பிக்க வைக்கிறது
சிறை ஜன்னல் வெளியே நிற்கும் ஒரு மரம்
ஒரு பாதம் பதித்து ஒரு பாதம் தூக்கி
அது நடனமிடுகிறது கைது செய்யப்பட முடியாத
அதன் ரசிகர்கள் முன்னால்

”உன் நடனத்தைப் பார்க்க என
உன்முன் அமர்த்தப்பட்டிருக்கும் நாற்காலிகள் ஆயிரம்.
இறுதிப் பகுதி இருக்கைகள் ஒன்றில்தான்
என் தகுதியிடம் நிர்ணயிக்கப்பட்டிருந்தது
ஆர்வமிகுதியால்
முன்னே காலி விழும் இருக்கைகளைப்
பின்தொடர்ந்து பின்தொடர்ந்து
இன்று உன் முகத்தோடு முகம் பார்க்கும்
அண்மையை எட்டிவிட்டேன்.
நீ என்மீது கொண்ட பார்வை –
அதை எப்படிச் சொல்வேன்!
நீ என்மீது வீசிய அழைப்பே
என்னை உந்திக்கொண்டிருந்த
’ஆர்வமிகுதி’ என்பதையறிந்தேன்”